związki jonowe
Encyklopedia PWN
związek chemiczny składający się z dużego organicznego kationu i nieorganicznego lub organicznego anionu, krzepnący w temperaturze niższej od temperatury pokojowej i charakteryzujący się małą lepkością;
chem. iloczyn aktywności (lub stężeń molowych) jonów — kationów i anionów powstałych w wyniku dysocjacji elektrolitycznej (lub autodysocjacji) cząsteczek związku chemicznego;
wielkość umowna stosowana do określenia rozmiarów jonów przy założeniu, że mają one kształt kulisty;
wymieniacz jonowy, jonit,
substancja mająca zdolność wymiany własnych jonów na jony znajdujące się w roztworze;
dział chemii zajmujący się wszystkimi znanymi pierwiastkami chem, zarówno występującymi w przyrodzie, jak i otrzymywanymi sztucznie, oraz ich połączeniami, z wyjątkiem tych związków węgla, które są węglowodorami i ich pochodnymi;
receptory
biol.:
[łac.],
